Met recht kunnen we zeggen dat we vanochtend in de platenconnectie artiesten hebben gezamenlijk de 4 decennia muziekgeschiedenis van Olympia Classics vorm gegeven hebben.
We pakken als eerste Phil Collins. Drummer van Genesis, gepromoot tot zanger van de band, en daarna een succesvolle solo carriere begonnen. Al meteen op z'n eerste solo hit slaagt hij erin de meest herkenbare drumsolo van de jaren 80 te produceren ("In The Air Tonight"), maar ook daarna blijft hij bepalend in de muziekwereld. Ondanks uitstapjes in televisieseries en de fimwereld blijft hij ook z'n oude Genesis maatjes nog regelmatig vergezellen, en inmiddels in de 21e eeuw heeft-ie er een nieuwe hobby bij: het organiseren van afscheidstournees voor zichzelf.
De tweede artiest van de platenconnectie is al net zo bekend: De Liverpoolse band The Beatles veroverde de wereld in de jaren 60, maakten daarin een enorme ontwikkeling door qua muziek. Hun roem werd uiteindelijk waarschijnlijk ook hun einde, omdat de druk en impact van de band op het persoonlijke leven van de bandleden een wel erg hoge prijs voor de roem bleek. Die roem is natuurlijk uitstekend uitgenut in de jaren 60 met het uitbrengen van veel muziek, boeken, speelgoed, maar ook een aantal films.
In totaal zijn er een vijftal films verschenen, waarvan de eerste A Hard Day's Night (1964) was. Phil Collins was een groot Beatle liefhebber en hij werd in 1994 gevraagd om het commentaar in te spreken bij een documentaire over het maken van die film. Terwijl hij bezig was zag-ie op een stuk ongebruikt filmmateriaal een jongetje rustig zitten kijkjen naar The Beatles terwijl de rest van de aanwezige kinderen schreeuwde naar de band. Het jongetje doet z'n best om te luisteren naar de muzikanten, maar dat wordt enigszins onmogelijk door de schreeuwende meute. Het zou achteraf de eerste poging blijken te zijn van het jongetje (Phil zelf) om op het witte doek te verschijnen, maar het stukje heeft de uiteindelijke film nooit gehaald.
